XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Berezia dagoenean ostera ekintzarik gabe dago eta ez da inongo sintesirik gertatzen.

Nukleoloa bera ere gene batzuren ekintzaren produktu bat da.

Nukleoan aurkitzen diren nukleoloak gehienetan ploidia graduaren arauera daude, baina nukleolo asko ez direla adierazten ba dakigu ere.

KROMATINA

Aurkikuntza

Fiedrich MIESCHEH-ek 1869. urtean gaur egun DNA deitzen dugun azidoa aurkitu zuen.

Berak aurkitu zuen DNA-ri nukleina deitu zion, linfozitoen nukleotatik atera zuelako.

Gai hau zuriska eta gelatinosoa zen.

1880. urtean FLEMING-ek kolorante basiko batzuren bidez kromatina eta kromosoma-k izendatu zituen, hauen koloreari jarraituz 1885. urtean WILSON-ek nukleina eta kromatina gauza bera zirela ikusi zuen.

19O9. urtean STRASBURGER-ek ez zuen onartzen kromatina gai heredigarria izan zitekeenik, zeren bere zelular aurrerabidean aldakortasuna handia azaltzen baitzuen bere itxuran, eta jakina zen materiale genetikoaren lehendabiziko baldintza bere aldagaiztasuna izan behar zela.

Beharrezkoa da materiale genetikoa konplexua izatea, zeren eta beregandik sortu behar dira zelularen molekula guztiak.

Materiale honen unitateak konbinagarriak izan behar dira proteina guztiak emateko, baina STRASBURGER-en denboran ez zen oraindik honelako molekularik ezagutzen.

1 946. urtean MIRSKY, POLLISTER eta RIS-ek molekula hauk aurkitu zituzten: azido nukleikoak dira, hau da, DNA eta RNA.

DNA lau baseren (Adenina, Guanina, Zitosina, eta Timina) konbinaketaz polinukleotido bat da.

Nukleotido bakoitzean lauretatik edozein base sar daiteke.

Hamar nukleotido dituen DNA molekula bat eratzerakoan, 4 polinukleotido desberdin era daitezke.